Tydzień przed balem Amy prawie umarła. Była młoda, zdrowa i utalentowana. Ale pewnego dnia jej żołądek puchł. Lekarz powiedział, że to tylko gaz. Ale kiedy jej ból nasilał się z każdą sekundą i Amy upadła, jej życie nagle znalazło się w niebezpieczeństwie. Jej żołądek eksplodował, potrzebowała 122 transfuzji krwi i była operowana ponad 25 razy. Do dziś lekarze nie wiedzą, co spowodowało wybuch jej żołądka.
Zdjęcie: facebook / AmyOestricher
Po operacji w trybie nagłym Amy była w śpiączce przez kilka miesięcy. Jej rodzina nie opuściła jej. Amy uwielbia aktorstwo, muzykę i taniec. Zanim wybuchł jej brzuch, chciała zostać aktorką. Dlatego trzej bracia podczas śpiączki grają na gitarze. W pewnym momencie Amy się budzi. Ale horror zaczyna się pierwszy.
„Nie masz już żołądka i nie możesz jeść ani pić” - powiedział młody, zdenerwowany lekarz, kiedy się obudziła. Życie bez jedzenia. Jak to powinno działać? Amy jest karmiona sztucznie. Ale ona jest głodna. Wygląda na to, że ludzie jedzą. Czysta tortura. Ale gdyby zjadła kawałek pizzy lub wypiła łyk wody, byłoby to samobójstwem. Ponieważ tam, gdzie inni mają żołądek, Amy jest niczym. Każde jedzenie zatrułoby jej system.
Amy z matką w szpitalu
Po wyjściu ze szpitala Amy ledwo wychodzi z pokoju. Mówi tylko z rodziną i lekarzami. Po roku to zwrot: widzi przesłuchanie do musicalu. I ona śpiewa. I jest zajęty. To zmienia jej życie. Znowu czerpie nadzieję.
Ale nadal nie może jeść. Po kilkudziesięciu operacjach nastąpił przełom. Amy może jeść pokarm stały po raz pierwszy po 3 latach. Zjada gofr. „Nikt nie wyobraża sobie, jak to jest żuć po trzech latach” - wyjaśnia Amy. Raz po raz zdarzają się okresy, kiedy w ogóle nie może jeść ani pić. Ale udaje jej się jakoś utrzymać.
I to jest tego warte. Amy wraca na studia w wieku 25 lat i poznaje swojego męża Brandona za pośrednictwem portalu randkowego. Po zaledwie trzech miesiącach złożył jej wniosek. Po latach zagubienia i porzucenia Amy jest teraz młodą kobietą, która spełniła swoje marzenie o aktorstwie i nigdy się nie poddała pomimo swojego losu. Brawo, Amy!
